ปี 1952 ตัวละครนักศึกษาหนุ่มนาม บ๊อบ วิลสัน ขังตัวเองในห้องพักของเขาเพื่อจะเขียนวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกให้เสร็จ วันส่งงานคือพรุ่งนี้ หัวข้อวิทยานิพนธ์เป็นเรื่องการเดินทางข้ามเวลา เขาตอกเครื่องพิมพ์ดีดนานต่อเนื่อง ชั่วขณะหนึ่งก้านพิมพ์ขัดกัน เขาพยายามแก้ไขมัน ทันใดนั้นก็มีเสียงใครคนหนึ่งพูดกับเขาว่า อย่าไปยุ่งกับเครื่องพิมพ์ดีดเลย ไม่ได้ความหรอก เขาสะดุ้งเฮือก ปรากฏใครคนหนึ่งในห้องของเขา เขาไม่รู้ว่าชายคนนี้โผล่มาได้อย่างไร เพราะห้องพักของเขาอยู่ที่ชั้นสาม ประตูกับหน้าต่างปิดสนิท
ใครคนนั้นบอกว่าเขาชื่อ โจ รูปร่างพอๆ กับเขา ข้างๆ โจเป็นทรงกลมประหลาดเส้นผ่าศูนย์กลางหกฟุตลอยอยู่เหนือพื้น โจชี้ไปที่ทรงกลม บอกว่าเขาเดินทางมาจากอนาคตโดยผ่านประตูเวลา (Time Gate) โจโน้มน้าวใจบ๊อบให้เดินทางไปในอนาคตหลายพันปีข้างหน้า บ๊อบไม่เชื่อ โจจึงสาธิตโดยการโยนหมวกเข้าไปในประตูเวลา มันหายวับไปเหมือนมายากล
บ๊อบ วิลสัน คิดหนักและลังเล ทันใดนั้นชายคนที่สามโผล่เข้ามาในห้อง หน้าตาคล้ายโจมาก ชายคนที่สามทะเลาะกับโจ ระหว่างถกเถียงและต่อสู้กัน บ๊อบถูกลูกหลงชกหลุดหายไปในประตูเวลา
บ๊อบ วิลสัน พบตัวเองในสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นวังขนาดใหญ่ เขาพบชายคนหนึ่งผมขาว หนวดเคราขาว แนะนำตนเองว่าชื่อ ดิกเตอร์ (Diktor) ดิกเตอร์บอกบ๊อบว่าเขากำลังอยู่ในเวลาสามหมื่นปีในอนาคต มนุษย์ในยุคสามหมื่นปีหลังต่างจากยุคของ บ๊อบ วิลสัน มาก
บ๊อบ วิลสัน ต้องการกลับไปในเวลาของเขา แต่ดิกเตอร์บอกเขาว่าไม่ต้องรีบร้อน มีอนาคตที่ยิ่งใหญ่รอเขาอยู่ ดิกเตอร์เลี้ยงอาหารเช้าบ๊อบ มีสาวใช้คนหนึ่งบริการเขา หญิงสาวคนนั้นสวยงามบาดใจ บ๊อบชอบเธอมาก ดิกเตอร์จึงยกหญิงงามคนนั้นให้บ๊อบ บอกว่าคนในยุคนี้มีแต่คนงามทั้งนั้น
ดิกเตอร์บอกว่า ผู้ที่สร้างประตูเวลาคือสิ่งทรงภูมิปัญญาจากต่างดาว มาปกครองมนุษย์อย่างทาสอยู่ราวสองหมื่นปีแล้วจากไป แต่มนุษย์ในอนาคตไม่เหมือนมนุษย์ยุคของ บ๊อบ วิลสัน แล้ว ไม่มีความก้าวร้าวหรือตัณหา จึงถูกปกครองได้ง่าย ใครก็ตามที่มาจากอดีตก็สามารถกลายเป็นราชาของโลกได้ไม่ยาก
ดิกเตอร์ขอให้บ๊อบเดินทางกลับไปในเวลาเดิมของเขาผ่านประตูเวลา เพื่อนำใครคนหนึ่งกลับมา บ๊อบพบตัวเองอีกครั้งในห้องพักของเขา เห็นใครคนนั้นในห้องพัก กำลังพิมพ์วิทยานิพนธ์ เขารู้ทันทีว่าชายคนที่ดิกเตอร์ต้องการให้พากลับไปอนาคตก็คือตัวเขาเอง! ตัวเขาที่กำลังพิมพ์วิทยานิพนธ์ถามว่าเขาเป็นใคร บ๊อบอึกอัก แล้วตอบว่าเขาชื่อ โจ เพื่อไม่ให้สับสนกับตัวตนจริงของเขา เขาต้องการให้บ๊อบหมายเลข 1 เข้าไปในประตูเวลา แต่ทันใดชายอีกคนหนึ่งก็โผล่เข้ามา ชายคนนั้นหน้าตาเหมือนเขา ก็คือบ๊อบหมายเลข 3 เขาถกเถียงกับบ๊อบหมายเลข 3 แล้วบ๊อบหมายเลข 1 ก็หลุดหายไปในเวลา
หลังจากนั้น บ๊อบ วิลสัน เข้าไปในประตูเวลาอีกครั้ง เดินทางกลับไปในอนาคต เขาพบดิกเตอร์อีกครั้ง ดิกเตอร์ขอให้เขากลับไปยังศตวรรษที่ 20 ในปี 1952 เพื่อไปซื้อข้าวของตามรายการที่ให้มาแล้วนำมันกลับมายังอนาคต เขาจึงกลับไปยังอดีตอีกครั้ง
บ๊อบ วิลสัน ผ่านฉากของเหตุการณ์ในห้องพักของ ‘บ๊อบ วิลสัน’ อีกรอบ คราวนี้เขามองออกว่าเขาสามารถเป็นอิสระได้ เขาไปซื้อข้าวของต่างๆ ซึ่งจะช่วยให้เขาเป็นใหญ่ในอีกสามหมื่นปีข้างหน้าได้ เขาฉลาดกว่าใครๆ ในยุคอนาคต เขาเดินทางกลับไปในอนาคต แต่ต้องก่อนถึงเวลาที่จะพบดิกเตอร์สิบปี ทั้งนี้เพื่อแย่งตำแหน่งของดิกเตอร์เสียและเป็นใหญ่แทน
เขาพบของบางอย่างในส่วนควบคุมประตูเวลา เป็นสมุดบันทึกพจนานุกรมภาษาทาสในอนาคตกับภาษาอังกฤษ ซึ่งเชื่อว่าเป็นผลงานของดิกเตอร์
ด้วยข้าวของที่เตรียมมาและพจนานุกรม บ๊อบ วิลสัน ก็กลายเป็นใหญ่ในโลกอนาคต เขาสั่งคนของเขาให้เฝ้าระวังการปรากฏตัวของดิกเตอร์ แต่ไม่พบร่องรอยของชายหนวดเคราขาว
เวลาผ่านไป อายุของ บ๊อบ วิลสัน มากขึ้น สถานะราชาของเขามั่นคง กระนั้นเขาก็ยังหวาดระแวงว่าดิกเตอร์จะหวนกลับมาแย่งตำแหน่งของเขาคืนไป
ผ่านถึงจุดหนึ่งเขาก็รู้ว่าดิกเตอร์จะไม่ปรากฏตัวอีกแล้ว เขาพิจารณาดูตัวเอง เขามีผมขาว เขาไว้เคราเพื่อให้ต่างจากพวกทาสซึ่งหัวล้าน ทันใดนั้นเขาก็รู้ว่าเขาเองก็คือดิกเตอร์ ดิกเตอร์ในภาษาคนของโลกอนาคตไม่ใช่ชื่อ แต่เป็นตำแหน่งผู้ปกครอง
วันหนึ่งที่ประตูเวลา เขาพบว่าหมวกใบหนึ่งปรากฏขึ้น ไม่นานชายหนุ่มคนหนึ่งก็ผ่านประตูเวลาเข้ามา เขาจำได้ทันทีว่าคือ บ๊อบ วิลสัน คนที่หนึ่ง...
--
ตีพิมพ์ครั้งแรกเมื่อตุลาคม 1941
